Wanneer je George tegenkomt
George wil eigenlijk het liefst dat niemand weet dat hij slechtziend is. Hij vertelt het daarom bijna nooit en loopt bijvoorbeeld niet met een stok. ‘Ik wil niet opvallen. Ik wil gewoon hetzelfde behandeld worden als andere mensen.’ Dit zorgt soms voor leuke situaties. ‘Ik dacht dat iemand een keer gedag tegen mij zei, maar ze bleek het tegen haar vriend te hebben die aan kwam lopen. Dat zag ik niet. Achteraf kan ik daar dan wel om lachen.’

Hij kan zich prima redden in Den Haag. Maar het is nu wel lastiger door opengebroken straten, paaltjes en scooters die rondslingeren. ‘Ik weet precies wat ik wel en niet kan. Als ik door heb dat het mij niet gaat lukken, ga ik er nog geeneens aan beginnen.’